Kvalitetno učenje i znanje zvaničnog jezika ne sme biti dovedeno u pitanje
Članice Organizacije Ujedinjenih nacija za obrazovanje, nauku i kulturu (UNESKO) obeležavaju danas Međunarodni dan maternjeg jezika, u cilju promovisanja jezičke kulture i raznolikosti, kao i višejezičnosti. Budući da je Vojvodina jedan od etnički najšarolikijih regiona u našoj zemlji i Evropi, naročita pažnja poklanja se ostvarivanju ovih prava.
Pokrajinski ombudsman, međutim, želi da skrene pažnju javnosti i na pojave koje je na ovaj dan važno spomenuti. U toku 2012. godine institucija Pokrajinskog ombudsmana sprovela je istraživanje pod nazivom „Vojvođanski učenici o diskriminaciji“ koje je pokazalo da među učenicima, srednjoškolcima različite nacionalne/etničke pripadnosti postoji velika socijalna distanca. Ta distanca je u značajnoj meri uslovljena odsustvom komunikacije između učenika različite nacionalnosti, koja je sa druge strane uzrokovana nepoznavanjem jezika – kako srpskog jezika kao službenog, tako i jezika koji je dominantno prisutan u određenim lokalnim sredinama, odnosno jezika koji su pored srpskog takođe u službenoj upotrebi.
Uočljivo je da ne postoji dovoljno kvalitetan društveni odnos između učenika različite nacionalnosti, kako unutar škole, tako i van nje. Stavovi kojima se ispitivao ovaj aspekt pokazali su da se vršnjačke grupe međusobno odvajaju uglavnom zbog jezika kojim govore, a na taj način i prema nacionalnoj/etničko pripadnosti. Četvrtina ispitanika koja se izjasnila da je lično bila diskriminisana, smatra da se to dogodilo upravo zbog jezika i nacionalne pripadnosti. Koji su razlozi nepoznavanja jezika (kako srpskog tako i dominantnog jezika sredine) i odsustva komunikacije? Pre svega te razloge treba tražiti u sistemu obrazovanja, konkretnije u oblasti učenja jezika sa posebnom pažnjom u nacionalno mešovitim sredinama. Učenici nepoznavanjem jezika gube kontakt sa onima koji ne govore njihov jezik, a samim tim dolazi do izolacije i nestanka potrebe da se jezik „drugog“ nauči. Ne može se i ne sme očekivati da jezik kao sredstvo komunikacije bude zamenjen drugim vidovima i načinima komunikacije.
Učenici nepoznavanjem jezika gube kontakt sa onima koji ne govore njihov jezik, a samim tim dolazi do izolacije i nestanka potrebe da se jezik „drugog“ nauči. Ne može se i ne sme očekivati da jezik kao sredstvo komunikacije bude zamenjen drugim vidovima i načinima komunikacije.
Ponosni smo zbog činjenice da je u Republici Srbiji omogućeno obrazovanje pripadnika nacionalnih manjina na svom maternjem jeziku i to na svim nivoima obrazovanja i vaspitanja, međutim, kvalitetno učenje i znanje zvaničnog jezika Republike Srbije nikako ne sme biti dovedeno u pitanje. Rešenja ovog problema treba tražiti u promeni metodike nastavesrpskog jezika kao nematernjeg, ali dakako i u razmatranju mogućnosti da se učenicima srpske nacionalnosti ponudi mogućnost učenja dominantnog jezika sredine kao izbornog predmeta. Paradoksalno zvuči činjenica da je u Vojvodini mogućupis učenika u bilingvalna odeljenja na engleskom, nemačkom, francuskom i nemačkom jeziku, a da ne postoje takva odeljenja npr. na mađarskom, slovačkom, rumunskom, rusinskom, hrvatskom ili drugom jeziku koji je u službenoj upotrebi na teritoriji određene jedinice lokalne samouprave.
